Na de uiterst succesvolle Texel Big Day van ons team de Local Patchers bleek dit jaar om uiteenlopende redenen geen verdediging van de titel mogelijk. Een idee dat al langer sluimerde ontvlamde uiteindelijk ergens in februari; wat zou het opleveren als ik de Big Day te voet zou afleggen?
Een route zat al snel in mijn hoofd. Ik woon sinds kort in ’t Horntje naast de veerhaven en met enige inspanning zou het mogelijk moeten zijn om naar De Cocksdorp te lopen. Sterker nog, hoe langer ik er over nadenk hoe meer ik erachter kom dat ik op beslissende momenten van de dag op de goede plekken kan zijn en ik kom al snel op een eerste schets van de route.
Nu nog een team…. Vroeg polsen van Arjan Dwarshuis en James Lidster levert enthousiaste reacties op. Tof plan, maar uiteindelijk kunnen zij niet aanhaken. Ook de op Texel woonachtige Ruud van Beusekom reageert aanvankelijk positief, net als voormalig Texelaar Rob van Bemmelen. Maar concreet wordt het niet. Ik had op dat moment de handdoek in de ring kunnen gooien of eindeloos af kunnen wachten, maar besluit me toch in te schrijven, anders komt het er nooit van.
De support van de organisatie is er meteen. Ik krijg dispensatie om niet in De Cocksdorp te hoeven starten en mag ook solo meedoen. De eenmansactie trekt in de lokale en regionale pers de aandacht en zo genereert het avontuur voldoende nieuws in de aanloop naar 11 mei om de thermometer op mijn sponsorpagina flink te laten stijgen. Uiteindelijk zit ik op het moment van schrijven op ruim €2.700,- en dat in mijn uppie. 
De voorbereidingen zijn zoals wel vaker bij mijn Big Days haastig en wat gefragmenteerd. Pas in de laatste week besluit ik een grote voorbereidingsronde in het bos te doen. Ook bepaalde delen van de route die ik ’s nachts wil lopen besluit ik bij daglicht even te checken om te voorkomen dat ik verkeerd loop. Dagelijks checken van de waarnemingen op de site van Waarneming.nl is onontbeerlijk om in de gaten te houden wat er in de verschillende gebieden langs mijn route te zien is. Alles aan de waddenkant van het eiland kan ik gerust negeren omdat ik er toch niet zal komen.
De aanloop
Op vrijdag 10 mei moet ik de hele dag werken, maar alle spullen liggen klaar. Reservebatterijen voor zaklamp en recorder zijn gekocht, net als een nieuwe SD-kaart waarmee ik het hele etmaal geluiden kan opnemen. Met de Diederik Kok-methode bevestig ik de recorder aan mijn bovenarm zodat ik geen piepje hoef te missen en de handen toch vrij heb. Na het werk snel naar het Eierlandse Huis voor de inschrijving en de briefing en daarna naar huis om te eten en toch nog even te slapen. Om 20:15 lig ik en om 23 uur ben ik uitgerust en klaar voor de dag. Zoon Koen komt net thuis van de lezing en een rondje bos voor Nachtzwaluw met onze logees voor het weekend: Jakob Lotz, Rens Keijzer en Tim Langerak. Met mijn vriendin Manon en de op Texel woonachtige Rodny Stolk zwaaien ze me uit. De eerste soort klokslag 00:00 uur is Kokmeeuw die net over de dijk op het NIOZ-terrein broedt en alle nachten met veel kabaal ons dorpje vermaakt. Ik app volgens goed gebruik een selfie met locatie en eerste soort en kan op pad.
00:30
De eerste kilometer voert langs bollenakkers en het duingebiedje Schilbolsnol naar de eerste belangrijke stop; het landje van Kikkert. Onderweg zingen Kleine Karekiet en Nachtegaal volop en het rietland geeft Rietzangers en mijn eerste Bosrietzanger prijs. De grootste verrassing is een jagende Ransuil, een soort waar ik op de route geen zekere locatie heb. Ik zal deze uilensoort bij de Geul zelfs zien jagen in mijn hoofdlamp.
00:50
Ik plof neer op de bankjes van het uitkijkpunt bij de Geul. Het tempo zit er lekker in en al lopend hoor ik in de Mokbaai Rotganzen en Zilverplevieren terwijl Blauwborst en Koekoek zingen in het duin. Er staat een heldere maan en er is nauwelijks wind waardoor de activiteit uitstekend is. De Geul herbergt veel eenden die elders op het eiland lastig zijn. Rustig luisteren, terwijl ik wat eet en drink, geeft niet alles prijs maar wel Wintertaling en Zomertaling, soorten die ik de rest van de dag niet meer zal zien.
01:40
Ik loop het pad tussen de Horsmeertjes af, oren gespitst op geluiden van rallen en ander moois. Overal zingen inmiddels Nachtegalen en Blauwborsten en de eerste goede toevoeging is Sprinkhaanzanger. Vorig jaar was het onze op-een-na laatste soort dus ik prijs me gelukkig. Een poging om die hier aanwezige Brilduiker te spotlighten mislukt, maar Slobeend en Tafeleend laten zich zien en horen. Die laatste is noordelijker op het eiland ook een lastige soort.
02:33
De andere teams die niet om middernacht zijn gestart worden langzaam wakker en melden zich met selfie in onze Appgroep. Als in het Grote Vlak Porseleinhoen voorzichtig begint te roepen meld ik deze soort zodat de andere teams de lange fietstocht vanaf De Cocksdorp hierheen wat sneller kunnen afleggen. Vrijwel alle teams zullen deze soort bijschrijven. Ik merk dat met het wegzakken van de maan de zangactiviteit afneemt. Ik pik tussen het kabaal van Grauwe en Nijlganzen nog een roepende Dodaars op, een soort die vorig jaar veel lastiger was en alleen door ons team werd waargenomen. Vervolgens loop ik in straf tempo door het duin naar de Ruige Hoek.
03:30
De Kerkuil roept hier enkele malen en dat is mooi, want het scheelt in de avond zoeken bij De Cocksdorp. Ook kom ik het eerste team van de dag tegen. De Bearded Tits staan langs het pad even verderop en hebben Kerkuil al. We praten wat bij en zij vervolgen hun weg naar het Porseleinhoen en ik loop door het bos in.
04:30
Lopend door het bos pik ik de eerste Houtsnip en Boomleeuwerik op en loop ik de Good Ol’ Dutch Knights tegen het afgetrainde lijf. We kletsen even bij, maken een selfie en ik besluit op het terras van het Turfveld even wat te eten en te drinken en ik laat mijn rugzak hier staan omdat ik hier straks weer terug kom. Ik loop langs de bosrand naar het noorden en de Nachtzwaluw is niet te missen. Ook de Houtsnippen gaan inmiddels helemaal los en hoewel aantallen lastig te schatten zijn in zo’n bos vliegen er zeker 5 verschillende en naarmate het lichter wordt zijn ze soms fraai te zien.
05:15
Eigenlijk heb ik tijd over. De nachtsoorten zijn binnen en de “Dawn Chorus” laat nog even op zich wachten. Ik zit in het halfdonker op een picknickbankje van de barbecueplaats te luisteren naar de eerste Roodborsten en Merels. Ik zie verschillende groepen langsfietsen en de Bearded Tits zijn al snel weer terug van het Grote Vlak. Ten noordwesten van waar ik zit hoor ik een Grote Lijster zingen. Een lastige soort, maar ik zal hem later nog twee keer hebben. Als ik terugloop naar het Turfveld vallen steeds meer zangers bij in het immer aanzwellende koor. Altijd weer een geweldige belevenis.
05:30
Een gescoute plek afgelopen week was het uitkijkduin achter het Turfveld, op Texel wel bekend onder de naam Kampeersnol. Je hebt er prima zicht over de Bleekersvallei en de westkant van het bos. Ik zag er afgelopen donderdag het mannetje Blauwe Kiekendief. Vandaag zie ik het vrouwtje. Deze soort is dermate achteruit gegaan dat het absoluut niet gegarandeerd is dat je hem ziet tijdens een Texel Big Day. Een mooie bonus is een Appelvink die roepend langs vliegt boven het bos.
06:00
Ik loop rustig naar Westerslag (paal 15) en raap algemene duinsoorten op. Op het parkeerterrein broedt een paartje Bontbekplevier, altijd een risicovolle locatie, maar elk jaar lukt het wel enkele paartjes om jongen groot te krijgen op de parkeerplaatsen bij de strandslagen. Manon, mijn vriendin arriveert met mijn telescoop, lekkere broodjes en koffie en we installeren ons bij het strandpaviljoen waar onder andere ook de vaste tellers Pieter Duin, Klaas Ophoff en Onno Werkman zitten. Andere teams arriveren ook.
Ik zie in korte tijd Jan-van-genten, Zwarte Zee-eenden, twee Roodkeelduikers, meerdere groepjes Noordse en Dwergsterns en wat steltlopers en een groepje Drieteenstrandlopers foerageert op de golfbreker. Allemaal nuttige toevoegingen, maar er is geen sprake van massale trek dus dringt de vraag zich alweer snel op “hoe lang blijf ik zitten”. Ik pik nog een groepje Brandganzen en een Oeverloper mee en besluit dan naar de Bleekersvallei te lopen. Ik moet nog veel afstand afleggen en kan altijd later op de ochtend een tweede ronde over zee doen.
07:13
Ik dump wat overtollige spullen in de auto, wissel van winterjas naar zomerjas, geef Manon een kus en maak me op voor de volgende etappe. Een roep van de Witte Kwikstaart begroet ik met de uitspraak naar Manon dat er weer een nieuwe soort aankomt. Het blijkt een Rouwkwikstaart, een nuttige soort. De Witte zal ik pas uren later kunnen bijschrijven. Op het moment dat ik de zeereep over ben gebeuren er twee dingen die typisch zijn voor vogelen tijdens een Big Day. Ik hoor een rinkelend roepje en zie tot mijn vreugde een roepende Europese Kanarie over me heen vliegen. Ik geef de soort snel door, maar andere Big Day-teams pikken de vogel niet op. Wel wordt zij ruim een halfuur later opgemerkt op de noordkop. Ook heb ik het geluid mooi op de recorder staan. Vervolgens belt Pieter Duin me op om te melden dat er twee Grote Zee-eenden in een groepje Zwartjes vliegen, niet wetend dat ik al te ver van zee ben. Zo zie je dat met keuzes als blijven of weggaan je altijd iets wint maar ook iets verliest. Iets verderop pik ik de man Grauwe Klauwier mee. Hij blijkt minder makkelijk dan gisteren, want verschillende teams dippen de vogel.
07:59
Ik ben weer terug in het bos en het bos gaat los. Ik hoor bij De Tureluur de hier reeds een week aanwezige Fluiter. Er zijn in dit stuk van het bos zelfs 3 zingende ex aanwezig en teams die al fietsend meer bos doorkruisen melden nog meer vogels. Vorig jaar was er eentje aanwezig en miste mijn team hem. Ook Staartmees is prominent aanwezig met meerdere territoria waar we vorig jaar onze back-up in het Krimbos nog nodig hadden. Het viel me twee dagen terug al op dat er veel meer lastige soorten aanwezig zijn dan vorig jaar. Groot is de vreugde als ik de door de Dutch Birding Peregrines ontdekte Wielewaal terugvindt langs het wandelpad achter De Tureluur. In een uurtje noteer ik verder Kleine Barmsijs, Sijs, Kruisbek en Goudhaan en Boomkruiper. Een blik op de daglijst leert dat ik eigenlijk alle bossoorten wel heb behalve roofvogels, maar die kunnen op meer plekken. Ruud van Beusekom loopt gezellig een stuk mee langs de Ploegelanderweg, maar krijgt het te kwaad als er een zingende Draaihals gemeld wordt in de Ruige Hoek. Ik kan niet twitchen, fysiek te zwaar, te traag en te tijdrovend, maar Ruud die scoort de vogel wel. Dat is meteen wel het grootste nadeel van mijn keuze om te lopen. Ik kan nauwelijks profiteren van andermans waarnemingen behalve als ze zo ongeveer op mijn route gedaan worden. Als in de loop van de ochtend andere teams naar het zuiden fietsen wordt het voor mij echt solowerk.
09:30
Een strategische plek vlak bij Ecomare met uitzicht over het bos is een goede plek voor een uitgebreide pauze. Ik scan voortdurend de bosrand af, maar behalve Buizerds levert het aanvankelijk niet veel op. Tot er een Visarend omhoog komt schroeven. Ik denk dat de vogel in het bos overnacht heeft en mogelijk deze vogel wordt later opgepikt vanaf de uitkijktoren van Fonteinsnol en trek over richting Vlieland.
10:19
Ik besluit nog een plek te checken waar tot maandag nog Kramsvogels zaten. De Grote Lijsters zitten hier wel, maar geen andere lijstersoorten. Ik steek door naar camping Kogerstrand en ondanks het feit dat de landtrek vandaag beperkt is blunder ik toch tegen een verrassing aan. Als een plompe vinkachtige vogel komt aanvliegen pik ik hem op in de door mijn sponsor Leica beschikbaar gestelde Noctivid. Met stomme verbazing zie ik een Keep langs vliegen. De witte stuit springt eruit als hij me zonder te roepen passeert. Ik had hem makkelijk kunnen missen. Op naar zee voor een tweede ronde. Behalve de nipt gemiste Grote Zee-eenden miste ik ook een langstrekkende Reuzenstern. Op Texel is dat een echte zeldzaamheid en een hele gave Big Day-soort.
10:45
Ik nestel me op een bankje bij paal 20 en zet mijn telescoop op. René Pop komt nog even langs voor een foto voor bij een artikel in het Noord-Hollands Dagblad maar verder heb ik het rijk alleen. Zonder beukende trek pik ik er toch mooie soorten uit; weer twee Roodkeelduikers, een schitterend mannetje Grote Zee-eend, een Kleine Jager die het leven van een Grote Stern moeilijk maakt en een fraaie onvolwassen Dwergmeeuw. Ik ben dik tevreden met mijn score over zee.
13:00
Manon brengt na mijn “seawatch” lunch en we eten het op in het bos bij paal 21 in de hoop op Boomvalk, want dit is een van de weinig plekken op Texel waar deze soort vrijwel jaarlijks broedt. We zien of horen echter niets. We lopen door de Nederlanden richting de Bertusnol, een hoog uitkijkduin. Een Beflijster of Paapje zou mooi zijn, maar het is vrij rustig in het duin. Ik word gebeld door Radio Noord-Holland voor een kort interview en besluit dat uitgebreid posten op de Nol weinig zin heeft. Toevoegingen aan de daglijst worden nu schaars, maar ik ben blij met mijn enige Sperwer van de dag boven het bosje waar ik vermoed dat hij broedt.
14:15
Het is ploeteren en sprokkelen, maar er is hulp onderweg. Jakob en Rens komen Zomertortel voorbereiden op bungalowpark Slufterhoek. Ik wordt gefilmd in de Nederlanden en loop een stuk op met boswachter Dick Schermer. Lege plekken in de daglijst vullen zich voor Regenwulp en Blauwe Reiger en ik heb mazzel met een mannetje Engelse Kwikstaart in de Muy.
15:15
Aangezien de zoektocht naar de Zomertortel zonder resultaat blijft loop ik door en probeer ik Ringmus te vinden rond het Sluftercafé. Langs mijn route is deze soort nagenoeg onmogelijk en deze plek is mijn enige strohalm. Het wordt een misser, geen Ringmus dit jaar. Inmiddels voel ik de benen wel, maar ik heb de vaart er nog goed in en loop in marstempo naar de Oorsprongweg. De jongens zijn omgereden en staan bij de akker waar eerder die ochtend een Strandleeuwerik is ontdekt en er zitten meer soorten in het vat. Aangekomen bij de akker is de Strandleeuwerik vervlogen en waarschijnlijk nog wel aanwezig maar niet in beeld. Goed zoeken levert gelukkig wel de aanwezige Goudplevieren op en ook de zes eerder gemelde Morinelplevieren blijken nog aanwezig. Voor deze laatste soort had ik vooraf geen hoop. Een mooie groep is al enige tijd aanwezig langs de Muyweg, maar dat is veel te ver uit de route.
16:00
De tank raakt leeg en ik moet nodig even zitten en eten, maar besluit eerst het Diepe Gat in de Slufter te checken. Daar is eerder vandaag een Krombekstrandloper gemeld. Hij blijkt niet meer aanwezig en Bonte Strandloper is de enige nieuwe. Snel door naar de Hanenplas, een relatief nieuw ontwikkeld gebied waar de laatste weken veel goede soorten aanwezig waren. Het is bovendien vrij onoverzichtelijk dus het is zaak hier enige tijd door te brengen. Met Jakob en Rens gaan we op een duintop zitten met mooi zicht over dit plasdrasgebied. Een paar broodjes erbij en wat drinken en ik kikker meteen op. Er zitten meerdere Kleine Plevieren, een 4kj Grote Mantelmeeuw, een paar Bosruiters en twee Watersnippen. Ook een biddende Torenvalk is nog nieuw voor mijn daglijst.
17:59
Als ik bijna weg wandel bij de Hanenplas belt mijn goede vriend Klaas de Jong of hij me nog kan helpen. Dat kan, hoewel het aantal soorten dat nog kan flink geslonken is. De eerste target is Waterhoen in het Oude Krimbos. Op verschillende plekken kijken we, maar we vinden er geen. Klaas is op de fiets en probeert Zomertortel op bungalowpark Sluftervallei. Hij ziet een Havik, maar ik sta aan de andere kant van het bos. Ik heb nu al geruime tijd geen nieuwe soort gezien en dat komt de motivatie niet ten goede. Gelukkig komen Marten Miske en Stratton Hatfield me nog even aanduwen en zowaar, even later vliegt een paartje Havik uit het bosje van Jochems.
18:30
Omdat ik met donker vertrok uit ’t Horntje valt de makkelijkste locatie voor Paarse Strandloper in de NIOZ-haven af. Er zit niets op dan de lange tocht door de Tuintjes naar de Eierlandse dam te aanvaarden. In de Tuintjes scan ik alle hoekjes goed voor Paapje of een late Beflijster. Weinig verrassend dat beide niet lukken, maar toch jammer (zeker als later een ander team toch een Paapje vindt in de Tuintjes). Na een kilometer of 50 gelopen te hebben is het mulle zand van de brede strandvlakte een hele opgave, maar ik ploeter rustig door. Vol goede moed scan ik met de scoop de zuidkant van de Eierlandse dam, maar zie niets op de dam behalve Zilvermeeuwen. Gelukkig is er verder niemand op het brede en in alle rust geniet ik van een paartje baltsende Dwergsterns. Deze soort en andere strandbroeders waren de doelsoort van de sponsoring twee jaar geleden en het stuk met jonge duintjes is netjes afgezet met touw en goede informatiebordjes. Ik klim over de dam en scan de andere kant, overtuigd dat de strandloper hier niet te missen is. Maar weer niets! Ik besluit op de dam te gaan staan voor mogelijk een beter zicht, maar besluit dat het zinloos is. De vogels zijn niet aanwezig…..
Ik werp een laatste blik door mijn kijker als ik eigenlijk al terug wil gaan lopen en ik ontwaar een klein bobbeltje op een van de laatste keien van de dam. En verrek, daar staat een schitterende zomerkleed Paarse Strandloper, waarmee ik mijn 130ste soort van de dag noteer.
19:00
Als ik bij de parkeerplaats aankom is Manon gearriveerd met een bak warme pasta en een koud (alcoholvrij) biertje. 
Daar was ik wel aan toe. We zitten aan de luwe kant van de duintjes en ik houd de lucht in de gaten voor een overvliegende Gierzwaluw of een Smelleken. Als die niet langskomen en ik aangesterkt ben vertrek ik voor de laatste etappe van de tocht. Op de noordpunt is geen vogelaar te bekennen, terwijl er vorig jaar nog tientallen mensen actief waren. Ik zal het zelf moeten doen en besluit achter de Robbenjager langs te lopen, hopend op Paapje. Doel is Waterhoen die ik de afgelopen weken geregeld zag en hoorde in de plas. Vandaag lukt het niet. Gelukkig belt Klaas om weer zijn hulp aan te bieden. Ik vraag hem op het wad bij De Cocksdorp alvast de daar aanwezige Middelste Zaagbek op te zoeken.
21:00
Ik loop niet meer zo heel snel en besteed nog tijd aan het afzoeken van groepjes Eiders voor de hier eerder nog aanwezige Topper. De Bearded Tits en de Tureluurs halen me in en we praten even bij. Als ik bij de Volharding ben komen Gideon en Mathilde, de kinderen van Klaas, me tegemoet om me op te halen en te melden dat de zaagbek in beeld is. Samen lopen we over de dijk en ik zie al van verre dat meerdere teams op de melding afgekomen zijn. Als ik aankom klinkt er applaus en Klaas heeft zijn scoop klaar staan. Het mannetje Middelste Zaagbek staat op de kant met een paar Eiders. Maar wat zwemt daarin het geultje ervoor? “Hé! Zwemt daar niet het vrouwtje Topper?” roep ik. En inderdaad, twee knallers van Big Day-soorten in één beeld. Alsof het niet op kan vertelt Meisje Ieke, de vrouw van Klaas dat ze net boven het dorp een Gierzwaluw had. Ik scan snel de “skyline” van het dorp en zie de vogel achter het dorp boven de Roggesloot vliegen. Toch nog!
Verschillende teams bij de Miza en de Topper
21:30
Omdat team Natuurmonumenten een Kleine Zilverreiger heeft gezien bij de Schorren besluit ik het laatste uurtje daglicht maar weer eens een stukje te lopen. Mathilde besluit mee te lopen en dat is gezellig. De zon zakt inmiddels achter de horizon en zorgt voor een prachtige avondlucht. Als we een eind op weg zijn wordt ook een Zwarte Rotgans gemeld in polder Zeeburg. We klimmen de dijk op en ik zie een bescheiden groep Rot- en Brandganzen. Dat moet te doen zijn en al snel heb ik de Zwarte Rotgans te pakken. Mooi, want het merendeel van de Rotganzen, dus ook de Witbuik- en de Zwarte houden zich op langs de oostkust van het eiland en zijn voor mij onbereikbaar. Ik heb inmiddels zicht op de oesterbanken waar de zilverreiger moet zitten. Ik scan en scan, maar zie de vogel niet. Als vervolgens twee teams langs fietsen die de vogel ook van dichterbij niet hebben gevonden geef ik het op en loop terug richting De Cocksdorp. Onderweg kom ik team Ecoresult tegen en geef hen de stand van zaken door met betrekking tot de zilverreiger. Zij gaan het toch proberen en als ze me even later weer achterop fietsen melden ze dat ze de vogel WEL hebben. Het bleek dat hij diep de oesters en het wier in was gedoken en in een lage slenk liep en daardoor nauwelijks zichtbaar was, al helemaal vanaf de plek waar ik stond. Een missertje….
22:00
Ik loop door het dorp naar de vissteiger in de Roggesloot. De laatste twee mogelijkheden om nog een soort bij te schrijven zijn Waterhoen en Waterral. Op de steiger kom ik de Dutch Knights weer tegen. Ze hebben de hele middag goede soorten gemeld en lijken in de race om te titel. Maar ze zijn ook nog eens uiterst sociaal en behulpzaam. Marc gooit er een niet onaardige imitatie uit van Waterhoen en vlak naast de steiger antwoord de vogel meteen. Nummer 135 is in de tas. Als een kilometer zuidelijker langs de Roggesloot een Waterral wordt gemeld besluit ik ervoor te gaan. Bij de brug langs de Hollandseweg aangekomen zijn er meerdere teams aanwezig maar het wil niet lukken. Als ik terug ben op de steiger gooi ik er nog een kwartiertje tegenaan, maar besluit om 23:15 dat het mooi geweest is.
23:15
De finish in het Eierlandse huis is altijd een mooi moment. Er zijn al wat teams binnen en snel volgen er meer. Ik word net als de andere teamcaptains kort geïnterviewd door Arjan van Egmond en mag vervolgend naar de jurykamer waar Arend Wassink en Hans Verdaat de lijst met me doornemen en het aantal vaststellen op 134 (de Nachtzwaluw telt in de Big Day-lijst niet mee omdat het een kwetsbare broedvogel betreft). Een Skuumkoppe zakt meteen naar de benen en ik voel nu eindelijk hoe moe ik ben. Vlak voor middernacht komen de Bearded Tits als laatste team binnen en dan kan ik naar huis en het bed in. Dik tevreden over het verloop van de dag, het feit dat het lopen me meeviel, de geweldige lijst soorten, de vele hoogtepunten met vooral een aantal leuke verrassingen en een geweldige sfeer val ik in slaap met in mijn oren nog steeds het geluid van zingende Nachtegalen van 24 uur geleden.
12 mei
De volgende ochtend is er al om 9:15 uur een groepsfoto bij het renvogelveld. Harvey van Diek is fotograaf van dienst maar ook deelnemer met de Sovon Spotvogels en moet om de zelfontspanner te verslaan een aantal sprintjes trekken. 
Daarna is er ontbijt en schuift Anja Roubos van het Noord-Hollands dagblad aan voor een interview. De prijsuitreiking nadert en de spanning stijgt. Er blijkt door de 12 teams (drie minder dan vorig jaar) meer geld opgehaald dan vorig jaar, namelijk €16.000,- en dat allemaal voor de Wulp en andere duinbroeders. Het team dat het meeste geld heeft binnen gebracht is In Tauw voor Duinvogels. Zij hebben ruim €4.000,- binnen gehaald, maar ik ben met de €2.735,25 op mijn teller ook dik tevreden.
Het team met het hoogste aantal vastgestelde soorten zijn de Dutch Knights. Voor het derde jaar doen ze mee en dat betaalt uit. Een mooie score van 146 soorten waarmee ze meer dan 90% van de totaallijst vastgesteld hebben. Zie hier voor de ranking en de door alle teams waargenomen soorten tijdens de Texel Big Day.
Inmiddels is de spierpijn weggetrokken en kijk ik terug op een prima Texel Big Day. Het beviel me zo goed dat ik inmiddels een team heb opgegeven voor volgend jaar. Benieuwd hoe het dan zal gaan. Deze editie leverde 134 soorten op plus Nachtzwaluw. De totale afstand is een kwestie van inschatten omdat ik ergens bij De Koog per ongeluk mijn stappenteller resette, maar tot Westerslag liep ik al 18 kilometer en vanaf De Koog 29 km. Het stuk ertussen zal een kilometer of 10 bedragen hebben wat het totaal op ongeveer 57 km brengt. Veel hoogtepunten en een hele set missers of soorten die gewoon niet op de route aanwezig waren (Knobbelzwaan!). Mooi om te zien hoe het aantal nieuwe soorten zich per uur ontwikkelde en let op het grote gat van 19 tot 21 uur.
